„Clifton” to francusko-belgijska seria komiksów humorystyczno - szpiegowskich, przedstawiająca wyczyny pułkownika Sir Harolda Wilberforce’a Cliftona. Cykl o Cliftonie został stworzony przez Raymonda Macherota w 1959 roku, a później oddany w ręce innych scenarzystów i rysowników. W ciągu pięćdziesięciu lat w serii ukazało się około dwudziestu albumów i dwudziestu mniejszych opowiadań, łącznie około 800 stron. W Polsce „Clifton” jest wydawany w albumach zbiorczych od 2018 roku. 13 kwietnia br. ukaże się ostatni, szósty tom zbiorczy, który zamyka całą kolekcję. Aby przybliżyć chronologię i zawartość poszczególnych albumów, przygotowaliśmy przewodnik po serii w formie schematu graficznego.
Pierwsza historia o Cliftonie została opublikowana we francusko-belgijskim magazynie komiksowym „Tintin” 16 grudnia 1959 roku. Po trzech opowiadaniach, które ukazały się w latach 1959–1960, Macherot zajął się inną pracą i ostatecznie opuścił magazyn „Tintin” i zaczął pracować dla konkurencyjnego magazynu „Spirou”. „Clifton” został odłożony na półkę na sześć lat.
W 1969 roku artysta Jo-El Azara i pisarz Greg ożywili serię opowiadaniem „Diaboliczne krasnale”. W 1972 roku scenarzysta Greg i nowy artysta Turk stworzyli historię „Chichoczący złodziej”. W 1974 roku rysownik Turk i nowy scenarzysta De Groot stworzyli historię „Pseudonim Lord X”. Ten duet przetrwał na długie lata, co zaowocowało powstaniem ośmiu albumów z serii „Clifton”.
W 1983 roku Bédu (Bernard Dumont) przejął grafikę od Turka i pracował z De Grootem do lat 90. XX wieku. W 1991 roku Bédu stał się odpowiedzialny zarówno za rysunki, jak i scenariusz. Samodzielnie stworzył album „Klan McGregorów”, ostatnią historię wydaną we francuskim magazynie „Tintin”, i kontynuował pracę w pojedynkę nad kolejnymi dwoma opowiadaniami opublikowanymi nakładem belgijskiego wydawnictwa Le Lombard.
W 2003 roku, po długim okresie nieaktywności, Michel Rodrigue zaczął współpracę z Bobem de Grootem, który wrócił do pisania scenariuszy do „Cliftona” i od tego czasu ukazały się dwa tomy.