Mali Bogowie Tom 1 Piorun do drapania

BOGIEM BYĆ

Christophe Cazenove to jeden z ważniejszych współczesnych autorów europejskich komiksów familijnych naznaczonych solidną dawką humoru. Na polskim rynku regularnie możemy czytać takie jego serie, jak znakomite „Sisters” (wparte udanym podwójnym albumem „Supersisters”), „Kasia i jej kot” czy jeden z tomów kontynuacji „Ptysia i Billa”. Teraz do tej listy dołącza kolejna seria pt. „Mali Bogowie”. I cóż tu można więcej dodać, jak nie to, że jest równie udana, co powyższe tytuły i gwarantuje udaną, pełną humoru zabawę dla całej rodziny.

Witajcie w świecie bogów Olimpu! Zeus, bóg bogów, wpada na pomysł by u jego boku zasiadły nowe bóstwa. Gdy dowiadują się o tym wszelkie niezwykłe stworzenia, postanawiają skorzystać z okazji i spędzić swoje marzenia by zasiąść na szczycie. Problem jest jednak taki, że ewentualny kandydat do boskości musi mieć jakąś konkretną moc: taką, która albo robi wrażenie, albo do czegoś się przydaje. A są tacy, jak Taurusek czy Atlas, którzy jeszcze nie mają pojęcia, jakimi zdolnościami właściwie władają. Czy zdołają je odkryć i zasiąść w panteonie? I co na nich czeka w trakcie kolejnych prób poznania swojej natury?

Ta seria wygląda tak,. Jakby „Sisters” spotkało disnejowskiego „Herkulesa”. To najlepsze porównanie, jakie przychodzi mi do głowy, kiedy myślę o „Małych bogach”. Ale całkiem trafne, bo taki jest właśnie ten komiks. Lekki, prosty, zabawny. Czytając go, miałem wrażenie, jakbym czytał spin-off jakiejś animacji, gdzie bohaterami są postacie w głównej serii poboczne, a jednak o wiele bardziej warte uwagi, niż te wiodące.

Oczywiście „Mali bogowie” to po prostu prosta, sympatyczna seria dla młodych i nie tylko. Śmielszy, bawi się mitologią grecką (co docenią starsi), ma też pewien wymiar edukacyjny (przybliża mitologiczne ciekawostki) i dydaktyczny. W nieskomplikowanych przygodach dosiejmy dokładnie to, co obiecują nam zarówno przynależność gatunkowa i tematyczna, jak i nazwiska twórców.

Do tego mamy ładne, cartoonowe ilustracje, łączące w sobie klasykę i współczesną nutę, dobrze pasujący kolor i świetne wydanie. W skrócie, udana seria dla całej rodziny. Coś, co bawi i uczy, nie nudzi i po prostu pozostaje uroczą i ujmującą opowieścią przygodowo-fantastyczną spod szyldu komediowych wygłupów i szaleństw.

nowa seria komiksów z olimpijskimi bogami i dorastającymi u ich boku dziećmi w roli głównej. Poznajemy przezabawne perypetie nietuzinkowej młodzieży: Tauruska, Atlasa oraz Afrodyty. Za ich sprawą na Olimpie nie wieje nudą, zaś Zeus dorobił się siwizny na głowie i brodzie o wiele szybciej niż by sobie tego zapewne życzył. Jako, że nadszedł czas aby u boku władcy zasiedli nowi wybrańcy, mali bohaterowie szukają w sobie przydatnych potężnych mocy by móc zaimponować Zeusowi. Jak łatwo się domyśleć, nie będzie to proste zadanie. Zwłaszcza gdy po małych głowach krążą niezbyt poważne pomysły, zaś okazje do wygłupów praktycznie napataczają się same. Można śmiało stwierdzić, że „Mali bogowie” to dla nas miłością od pierwszego wejrzenia. Już same ilustracje powodują, że kąciki ust unoszą się do góry. Są one (ilustracje, nie usta) bajecznie wesołe i kolorowe, co doskonale współgra z opowiastkami autorstwa Christophe’a Cazenove – gościa odpowiedzialnego m.in. za serię „Sisters” i… patrz komiks poniżej. Mamy więc króciutkie jednostronicowe historyjki z puentą, w których humor skrzy się niczym piorun Zeusa. Jeśli napiszę, że Taurusek to taki trochę Pumba z supermocami, czy dalsze namawianie Was będzie konieczne? Nie sądzę…
Więcej na blogu Zwykłęj Matki