Szninkiel

Album znany najpierw w formie czarno-białej, a później kolorowej – i w obu tych postaciach znakomity graficznie! Miał powstać jako miły przerywnik dla autorów w tworzeniu kolejnych tomów serii „Thorgal”, a okazał się kamieniem milowym w kulturze popularnej naszych czasów. 

Słynny belgijski scenarzysta Jean Van Hamme, współtwórca dziesiątków serii przygodowych, sensacyjnych, historycznych i fantastycznych (m.in. „Largo Winch”, „XIII”), i znakomity polski rysownik Grzegorz Rosiński („Skarga Utraconych Ziem”, „Zemsta hrabiego Skarbka”, „Western”) stworzyli w latach 1986–1987 album wybitny, choć planowany tylko jako forma odpoczynku od równie znanych w całej Europie przygód czarnowłosego wikinga... 

Na planecie Daar od niepamiętnych czasów trwa wojna między trzema potęgami, w której najbardziej cierpią masy niewinnych stworzeń, w tym lud niewysokich, pokojowo nastawionych Szninkieli. Ale to właśnie spośród nich O’n, jedyny Bóg, Stworzyciel Światów, wybiera młodzieńca, który dostaje zadanie doprowadzenia do zakończenia wiecznej wojny i ocalenia świata. J’on przemierzy pół planety i zobaczy cuda oraz okropności, jakich istnienia nawet nie podejrzewał. Czy jednak będzie w stanie unieść ciężar roli zbawiciela? I co jeden mały Szninkiel, nawet wspierany przez przyjaciół wierzących w jego daną od Boga misję, może zdziałać przeciw największym potęgom świata? Scenarzysta stawia przed czytelnikiem mnóstwo trudnych, podstawowych wręcz, pytań dotyczących religii, cywilizacji czy pragnień istot śmiertelnych – lecz nie daje na nie jednoznacznych ani nacechowanych ideologicznie odpowiedzi. Każdy musi je znaleźć samodzielnie. A że album został zilustrowany w sposób mistrzowski, plastycznie obrazujący każdy aspekt ukazanego świata, czujemy, że ta historia dzieje się naprawdę i dotyczy nie tylko wymyślonych na potrzeby komiksu postaci, ale nas samych – dzisiejszych ludzi. Czy waga przedstawionych w „Szninkielu” treści sprawia, że historia ta opowiedziana jest smutno i ponuro? Absolutnie nie! 

Obok fragmentów wymagających użycia patosu czy ukazania tragicznych aspektów życia, autorzy komiksu nie skąpią elementów humorystycznych czy parodystycznych, tak w warstwie dialogu i wydarzeń, jak i rysunku. Nie brakuje też zróżnicowanych estetycznie scen erotycznych. Przede wszystkim jednak mamy do czynienia z czystą, emocjonującą przygodą, trzymającą w napięciu do ostatniej planszy – aż po sam kres historii J’ona, gdy jesteśmy świadkami spełnienia woli Boga. Tej opowieści nie można zapomnieć. Takie opowieści na dekady kształtują obraz współczesnej sztuki. "