Hellboy

autor: Marcin Waincetel 

Przeznaczeniem Hellboya, komiksowego syna Mike’a Mignoli, było władanie piekłem. Choć czerwonoskóry potwór miał przynieść zgubę ludzkości, to ostatecznie stał się jej obrońcą, dzięki czemu zyskał rzeszę – żeby nie powiedzieć legion – oddanych fanów, którzy zapewnili mu długowieczność. Dość powiedzieć, że rogaty detektyw, jeden z największych specjalistów od spraw paranormalnych, na rynku obecny jest od ponad 25 lat. Mimo upływu czasu nie traci on swojej niezwykłej mocy. A wręcz przeciwnie – tylko zyskuje na znaczeniu.  

Narodziny demona 

Pojawienie się Hellboya było dosyć niespodziewane. Bo choć na początku lat 90. Mike Mignola, uznany amerykański rysownik i ilustrator, który w owym czasie udzielał się głównie w superbohaterskich projektach Marvela („The Incredible Hulk”) oraz DC („World of Krypton”) faktycznie planował stworzenie własnego, w pełni autorskiego komiksu, to raczej nie mógł spodziewać się, że z pomocą przyjdzie mu sam diabeł. A właściwie diabelskie, nieplanowane wcześniej dziecię, czyli Hellboy – pogromca wilkołaków, wampirów, strzyg i upiorów. Wszelkiej maści monstrów znanych ze świata literacko-filmowej grozy. Pierwsza graficzna podobizna kultowego herosa, pogromcy zła, znacząco różniła się jednak od wyglądu współczesnej postaci osobliwego detektywa z Biura Badań Paranormalnych i Obrony. Swoisty praojciec Hellboya, narysowany spontanicznie w 1991 roku na jednym z amerykańskich konwentów, zdecydowanie bardziej niż człowieka przypominał właśnie bestię wyjętą ze średniowiecznego bestiariusza. Mignola przyznał zresztą po latach, że dobrze znane dziś imię do szkicu dodał w ostatniej chwili przed drukiem, zaznaczając przy tym: „nie próbowałem stworzyć postaci. Chciałem tylko narysować potwora”. Demon okazał się jednak wyjątkowo inspirujący. Wszak niedługo później został symbolem zupełnie nowej mitologii komiksowej, której jednym z głównych patronów jest Howard Philips Lovecraft. 

Pierwszy Hellboy przerażał, ale równocześnie budził fascynację. Istota stworzona pod wpływem impulsu, już w zmienionej – zdecydowanie bardziej humanoidalnej formie – dwa lata później, dokładnie 16 lipca 1993 roku, pojawiła się w czarno-białej, czterostronicowej historii opublikowanej w zeszycie komiksowym rozdawanym za darmo podczas San Diego Comic-Con. Tak właśnie rozpoczęła się droga do sławy.